Evolution of Reactive Streams API for Context-Aware Mobile Applications

This article describes the role of reactive streams concept as a core communication pattern in mobile-first applications and proposes directions for evolution of its classic API to better match mobile application requirements. By designing the selected examples of mobile applications, the authors evaluate the Reactive Streams API which is an increasingly accepted standard for asynchronous communication with back-pressure. This design is then assessed with regard to solution expressiveness and the ability to satisfy functional and non-functional requirements of the stated problems. It is observed that the used API does not allow for a context propagation from a mobile subscriber to a publisher so that the streamed data can be well adjusted to the variable reception context of a given mobile device. To address this issues, a context-aware variant of this API is proposed and it is demonstrated and discussed by presenting an alternative application design

Social Network Analysis as a research method in political science. An attempt to use it in coalition research

The main aim of the article is to argue the need for better focus of researchers conducting their research in the field of political science on some digital analytical tools used in social network analyses. Additional objectives are to outline the historical context of SNA’s development in this discipline, as well as to present possible fields of exploration and using of this method, both in basic and in applied research. Particular attention was paid to the potential of SNA in the study of the processes of cabinet coalitions formation, as well as to the important limitations of this method. The article was constructed as a methodological essay. We inevitably accept - because of its focus on network analyses a structural perspective on social reality. We verify the hypothesis that the greatest potential of SNA could be currently to create a visualization of social relations based on large data sets, but at the same time the most important barrier to the development of the method are limitations in the access to these data, which could be used as a basic analytical material for visualization of the network and generalization of the statistical conclusions. Presenting some political science research in Poland and around the world, in which SNA tools are used, we used the historical as well as the case study method

Wyniki leczenia neurochirurgicznego gruczolaków kortykotropowych przysadki w zespole Nelsona — pułapki terapeutyczne

  Introduction: Nelson’s syndrome (NS) is a rare clinical syndrome caused by an enlarging, aggressive corticotroph pituitary adenoma that can occur following bilateral adrenalectomy performed in the treatment of refractory Cushing’s disease (CD). Such tumours respond poorly to currently available therapeutic options, which include surgery, radiotherapy, pharmacotherapy, and chemotherapy. They are a challenging problem in neurosurgical practice. The aim of this work was to evaluate the early and long-term results of microsurgery in a single surgeon’s series of patients with NS. Material and methods: During the period from January 2000 to December 2005, 10 patients with NS underwent surgery. The authors analysed surgical outcomes in the NS group of seven women and three men with the mean age of 47.99 years (range 39–66, SD ± 8.47 years). NS was diagnosed based on clinical signs and symptoms, especially hyperpigmentation of the skin, elevated serum ACTH levels, and pituitary tumour growth. Parasellar extension of the adenomas was assessed in both groups according to Knosp’s and Hardy-Wilson classifications. Pituitary function and radiographs were evaluated in the early postoperative period, 30 days after the operation, and during follow-up. Histological examination was based on the WHO (2004) criteria. Results: According to the criteria for Nelson’s syndrome remission, five patients (50%) were cured. No perioperative mortality was reported. Three patients developed pituitary insufficiency and two patients developed diabetes insipidus. There was one case of postoperative cerebrospinal fluid leakage. One patient was diagnosed with pituitary carcinoma. Conclusions: Transsphenoidal microsurgical removal of pituitary adenomas is a safe and effective treatment of Nelson’ syndrome. (Endokrynol Pol 2015; 66 (6): 504–513)    Wstęp: Zespół Nelsona (NS) to rzadko występująca jednostka chorobowa spowodowana agresywnym, inwazyjnym rozrostem gruczolaka kortykotropowego przysadki u pacjentów podanych obustronnej ratunkowej adrenalektomii w następstwie przetrwałej choroby Cushinga. Skuteczność dostępnym metod terapeutycznych: leczenia chirurgicznego, radioterapii, leczenia farmakologicznego i chemioterapii jest w tych przypadkach ograniczona. Leczenie chorych z NS pozostaje wyzwaniem w praktyce neurochirurgicznej. Celem pracy była ocena wczesnych i odległych wyników leczenia mikrochirurgicznego gruczolaków kortykotropowych przebiegających z objawami NS. Materiał i metody: Analizie poddano wyniki 10 chorych (7 kobiet i 3 mężczyzn, średnia wieku 47,99 lat (w zakresie 39–66, SD ± 8.47 lat) operowanych w okresie od stycznia 2000 do grudnia 2005 roku przez jednego chirurga. Zespół Nelsona rozpoznano na podstawie objawów klinicznych (hiperpigmentacji skóry i błon śluzowych), wyników badań biochemicznych (wysokie wartości ACTH w surowicy) oraz wzrostu gruczolaka przysadki. Okołosiodłowy rozrost guza przysadki oceniano na podstawie skali Knospa i Hardyego-Wilsona. Czynność hormonalną przysadki analizowano we wczesnym okresie pooperacyjnym, 30 dni po operacji oraz w okresie obserwacji odległej. Ocenę histopatologiczną przeprowadzono według wytycznych klasyfikacji WHO (2004). Wyniki: Remisję zespołu Nelsona uzyskano u 5 chorych. W analizowanej grupie nie było powikłań śmiertelnych w okresie okołooperacyjnym. Po operacji w 3 przypadkach wystąpiła niedoczynność przysadki, a moczówka prosta u 2 chorych. W jednym przypadku po operacji wystąpił płynotok pooperacyjny. U jednej chorej w okresie obserwacji stwierdzono ewolucję guza w rak przysadki. Wnioski: Leczenie mikrochirurgiczne gruczolaków przysadki w NS jest metodą skuteczną i bezpieczną. (Endokrynol Pol 2015; 66 (6): 504–513)

Wczesne, pooperacyjne stężenie kortyzolu w surowicy w ocenie skuteczności przezklinowej operacji choroby Cushinga — badanie prospektywne

Introduction: Transsphenoidal surgery (TSS) is the treatment of choice for Cushing`s disease (CD). A proper assessment of the efficacy of surgical treatment is crucial in terms of patient prognosis. The aim of this study was to evaluate the usefulness of serum cortisol measurements performed on the first post-operative day as a predictor of TSS outcome. Material and methods: This prospective study involved 36 patients with CD who were operated on using the same surgical protocol and followed up for at least 18 months (median: 30 months). We investigated the relationship between serum cortisol measurements performed on the first post-operative day and the hormonal assessment of the pituitary-adrenal axis performed after 18 months of follow-up. The adopted criteria for remission were: serum cortisol within the referral range, normal circadian rhythm, and the ability of serum cortisol to suppress to values ≤ 1.8 μg/dL after 1 mg of dexamethasone. Results: The median serum cortisol on the first post-operative day was 1.98 μg/dL. 23 patients (63.9%) were regarded as cured. In all these cured cases, the post-op cortisol was ≤ 2.5. On the other hand, in the cases of the 13 patients (36.1%) for whom the remission of CD was not confirmed, the post-op cortisol was ≥ 2.5. Conclusion: Our prospective study demonstrated that early post-operative serum cortisol measurements can serve as a simple and useful test that predicts the remission of CD. Furthermore, a post-operative cortisol ≤ 2.5 can be considered as a forecast of CD remission.Wstęp: Leczeniem z wyboru w chorobie Cushinga jest selektywna przezklinowa adenomectomia. Ocena skuteczności operacji ma kluczowe znaczenie z punktu widzenia rokowania chorych. Celem pracy była prospektywna ocena przydatności oznaczeń kortyzolu w surowicy wykonanych w 1 dobie po operacji przezklinowej gruczolaka kortykotropowego dla oceny skuteczności leczenia operacyjnego. Materiał i metody: Badanie prospektywne obejmujące 36 pacjentów z chorobą Cushinga operowanych według identycznego protokołu operacyjnego i obserwowanych przez co najmniej 18 miesięcy (mediana: 30 mies.). Oceniano związek pomiędzy stężeniem kortyzolu w surowicy o godzinie 6.00 w 1 dobie po operacji przezklinowej a oceną hormonalną osi przysadkowo-nadnerczowej wykonaną w 18 miesiącu obserwacji pooperacyjnej. Jako kryteria remisji przyjęto: normalizację stężenia kortyzolu w surowicy, prawidłowy rytm dobowy oraz obniżenie stężenia kortyzolu do wartości poniżej 1,8 μg/dl w teście z 1 mg deksametazonu. Wyniki: Mediana stężenia kortyzolu w 1 dobie po operacji przysadki wyniosła 1,98 μg/dl. 23 pacjentów (63,9%) zostało uznanych za wyleczonych z choroby Cushinga. We wszystkich tych przypadkach stężenie kortyzolu w surowicy w 1 dobie po operacji było mniejsze lub równe 2,5 μg/dl. Jednocześnie u żadnego z 13 pacjentów (36,1%) ze stężeniem kortyzolu w 1 dobie po operacji powyżej 2,5 μg/dl nie potwierdzono remisji choroby Cushinga. Wnioski: W badaniu prospektywnym wykazano, iż wczesne, pooperacyjne oznaczanie stężenia kortyzolu w surowicy jest prostym i użytecznym badaniem zapowiadającym remisję choroby Cushinga. Wykazanie stężenia kortyzolu w surowicy mniejszego lub równego 2,5 μg/dL w 1 dobie po operacji przezklinowej może być traktowane jako czynnik prognozujący remisję choroby